Column – Cadeaus en Christus
Vanmiddag liep ik door de Zwolse binnenstad met een tas vol enquêtes. Benieuwd als ik was naar de – naar verluidt – toenemende commercialisering van het Kerstfeest, vroeg ik het winkelend publiek of zij aan cadeaus doen, hoeveel zij daar aan uitgeven en wat voor cadeaus zij het liefst geven en krijgen. Dit middels een digitale vragenlijst, zodat de deelnemers deze konden invullen op een moment dat hen dit uitkwam. Exact vier reacties kreeg ik. Marijke (49) geeft haar geliefde(n) morgen parfum en sjaals. Ook Ben (25) kocht een geurtje en daarbij sieraden. Beiden besteedden een bedrag van ongeveer tachtig euro. De 23-jarige Louise kocht een horloge (± tachtig euro) en een 25-jarige man die zijn naam voor zichzelf houdt, geeft een ‘weekendje weg’ cadeau, voor een bedrag van pakweg vijftig euro. Kortom: missie mislukt, de respons was veel te laag.
Toch was deze middag beslist niet vruchteloos. Waar ik op zaterdag reeds alle hoofdpersonen uit het kerstverhaal in levende lijve door de stad zag lopen (waarbij de ezel was veranderd in een kameel, die de Sahara had verruild voor de Zwolse bijna-vrieskou), waren ook deze middag vrijwel alle winkels geopend, draaiden de oliebollenbakkers op volle toeren en werd er van de stadsijsbaan gretig gebruikgemaakt door de jeugd, terwijl hun ouders zich in de sfeervol opgezette tent ernaast tegoeddeden aan glühwein (tsja, smaken verschillen). Let wel: het was zondagmiddag, in een stad waar de ChristenUnie de scepter zwaait en waar er in de maand december reeds twee koopzondagen hadden plaatsgevonden. Op verzoek van de winkeliers was hier dus een derde aan toegevoegd, want de dag voor Kerst, dan valt er goud geld te verdienen. Kerst is één groot commercieel fenomeen geworden.
“Laten we Kerst omarmen zoals het is: commercieel, maar warm en verbindend”
Is dat erg? Welnee! Nog geen veertig procent van de Nederlanders hangt tegenwoordig nog het christendom aan, waaraan nog moet worden toegevoegd dat slechts één op de zes weleens een religieuze dienst bezoekt. Voor aanzienlijk meer dan de helft van Nederland is Kerst dus niet (meer) de jaarlijkse viering van de geboorte van Jezus Christus. Ik kan me voorstellen dat dit voor zij die wel geloven moeilijk te verkroppen zal zijn. Echter, een kernwaarde van het christelijk geloof, naastenliefde en respect voor eenander, leeft beslist voort in de ‘moderne’ manier van kerstvieren. Want ondanks dat vrijwel niemand de moeite nam om mijn vragenlijst in te vullen, kreeg ik van niemand een geïrriteerde of verontwaardigde blik. Ik durf er een rollade of een heel gourmetpakket op te verwedden dat dit op een reguliere, doordeweekse dag beslist wel gebeurd zou zijn. En persoonlijk mogen van mij de cadeaus best achterwege gelaten worden, maar de sfeer die ‘Kerst in zicht’ met zich meebrengt, verantwoordt het volledig om ze wél te kopen.
Laten we daarom Kerst omarmen zoals het is: commercieel, maar warm en verbindend. Geef elkaar vooral cadeaus, zeker nu Sinterklaas tot allerlei heisa leidt, verkleed jezelf als Coca Cola-Kerstman, koop vooral ieder jaar een nieuwe outfit die je daarna vrijwel nooit meer draagt, eet jezelf helemaal vol en beschouw Kerst als een feest van verbroedering. En bovenal: heb uw naasten lief als uzelf. Dat zou voor eenieder elk jaar bovenaan de lijst met goede voornemens moeten staan.